Technische bokser

Bos begon zelf met boksen op 13-jarige leeftijd. Hij groeide bij de toenmalige Boksvereniging Carpentier uit tot een verdienstelijke zwaarweltergewicht, in de klasse tot 71 kilogram. ‘Ik was een nette, technische bokser. Wij trainden vooral, je had eigenlijk maar eens per jaar wedstrijden, de noordelijke kampioenschappen.’

De Assenaar voetbalde daarnaast ook nog bij Asser Boys, de club waar hij later nog 38 jaar als sportmasseur aan was verbonden. ‘Ik voetbalde tot mijn 17de, daarna richtte ik me puur op het boksen en het was voor mij eigenlijk vanzelfsprekend dat ik vervolgens bokscoach werd. Ik was en ben nog steeds totaal verknocht aan die sport.’

Pure sport

‘Waarom? Omdat het een pure sport is. Man tegen man. Hard, maar met respect voor elkaar. Alles komt in boksen samen. Kracht, snelheid, uithoudingsvermogen. Uitdelen en incasseren. Karakter. En de sterkste wint, simpel.’

In het begin gaf hij zijn pupillen training in een garage, later werd het een zaaltje bij Penta aan de Industrieweg en vervolgens de zaal van het naastgelegen, huidige Sport & Wellness Center. ‘Daarna, in 2000,  verhuisden we naar de gymzaal van Penta. Ja, ik was er letterlijk dag en nacht mee bezig. Ik werkte als vleesverkoper, begon ’s morgens om vijf uur. En na het werk naar de boksschool. Zeven dagen in de week.’

Trainingskloffie

Tot op de dag van vandaag doet hij dat gratis. Bos, lachend. ‘Ik had immers werk, een inkomen. Daar had ik genoeg aan, zoals ik nu ook genoeg heb aan mijn pensioen. Wat moet ik ook met meer geld? Ik heb toch geen tijd om het uit te geven. Ik loop altijd in mijn trainingskloffie en geef zo nu en dan 200 euro uit aan goede sportschoenen. En 15 euro aan zondagse schoenen, want die heb ik toch haast nooit aan.’

Zijn vrouw Truus vindt dat prima, zegt Bos. ‘Die staat helemaal achter mijn passie. Zolang ik het naar m’n zin heb vindt zij het prima. We hebben het goed zo samen.’

Trots

Drie jaar geleden viel het oog van de BV Assen op de Aubussonhal aan de Vaart ZZ. Een vervallen pand, maar met potentie. Bos: ‘Wat was het in het begin een rotzooitje hier! Totaal verwaarloosd. We hebben er met z’n allen keihard aan gewerkt om het op te knappen. En kijk nou eens. Het is een van de mooiste boks-accommodaties van het Noorden geworden. Ja, daar ben ik enorm trots op.’

Sinds twee jaar vormt Bos een onlosmakelijk duo met Reint Schaafsma, de voorzitter van de BV Assen. ‘Reint is een kei op het zakelijke vlak, ik doe het sportieve gedeelte. En dat werkt uitstekend. Zo hebben we met de club vorig jaar, ter ere van het 40-jarig bestaan van de BV Assen, het boksgala gehouden in De Nieuwe Kolk. Boksen in een theater, nog niet vertoond in het Noorden. Het werd een prachtig, zeer geslaagd evenement. En dit jaar houden we het gala op 2 juni in De Bonte Wever. Dat wordt weer groots. Het staat ook een beetje model voor hoe de BV Assen de laatste jaren gegroeid is.’

Ben Tingen

Een van de grote boksers die uit zijn stal kwam is Ben Tingen. Vijf jaar struinde Bos met de amateur Tingen de boksringen af, dertig partijen. Nu is Tingen prof. En hoewel de broodpugilist uit Bovensmilde vaak elders traint, staat Bos nog elke partij in zijn hoek.

‘Sommige mensen zeggen wel eens dat dat eigenlijk niet kan, Ben die traint onder andere coaches. ‘Ben hoort toch bij jou?’, hoor ik dan. ‘Hoe kun je dat toelaten?!’ Ach, vroeger had ik me daar misschien druk om gemaakt, nu ben ik wat gemakkelijker. Ben doet het goed en Ik hoop dat hij het goed blijft doen. En of hij nou bij mij traint of bij iemand anders, maakt me niet zoveel uit. Ik heb het druk genoeg bij de club.’

Hele leven

Daar werkt Bos graag met de jeugd. Hij leert hij de jongens en meisjes niet alleen de bokstechnieken,  maar brengt ze tevens doorzettingsvermogen en discipline bij. ‘En dat heb je niet alleen nodig in deze sport, maar in je hele leven. Het geeft de kinderen ook zelfvertrouwen. Maar het allerbelangrijkste is dat ze het leuk vinden. Plezier staat hier voorop. Ook voor mezelf trouwens, als je veel omgaat met jongeren houdt dat jezelf ook fit en jong van geest.’

En denk erom, knikt Bos, ondanks zijn 76 jaar is hij nog topfit. ‘ik kan nog prima meedoen. Opdrukken en dan vijftig keer stoten op de stootzak. Geen probleem.’

Talentjes pikt Bos er natuurlijk zo uit. ‘En als die extra willen trainen, dan regel ik dat voor ze. Stap ik húp, zo weer op de fiets, naar de boksschool. Ja, ik fiets heel wat af tussen huis en de Aubussonhal, haha.’

Ouderengroep

Toch denkt hij er nu ook over om een speciale ‘ouderengroep’ in het leven te roepen. ‘ik werd laatst gebeld door iemand die vroeger bij mij gebokst had. Hij is nu 65 en wilde weer eens aan de slag in een boksschool.  Dus zit ik nu te denken aan een 55-plus-groep. Geen bloedneuzen of blauwe ogen maar lekker samen trainen, in beweging zijn.’

Zelf, besluit Bos, trekt hij de bokshandschoenen aan totdat hij er letterlijk bij neervalt. ‘Want ik kan me geen leven zonder boksen voorstellen. Ik wil dat doen tot mijn 100ste. Ja, ik denk dat ik dat ga halen. Laat ik het zo zeggen, het zou me tegenvallen als dat niet het geval is.’